خلیج فارس؛نه خلیج عربی(به خلیج فارس رای دهید)
ایرانیان بروید و به خلیج فارس رای بدهید
اگر رای ندهید خلیج فارس در نقشه ها به خلیج عربی تغییر نام پیدا
میکند.
http://www.persianorarabiangulf.com
آیا واقعا فکر می کنید مدال های طلای المپیک وا قعا از طلا هستند؟!
شما فکر می‌کنید مدال‌های المپیک از چه چیزی ساخته شده‌اند؟ آیا مدال‌های طلا واقعاً از جنس طلا هستند؟
قبلاً در مدال‌ها، طلای جامد به کار می‌بردند، اما اکنون مدال‌های طلای المپیک از چیزهای دیگری ساخته شده‌اند. در اینجا نگاهی به ترکیب فلزی مدال‌های المپیک می‌اندازیم و اینکه چگونه در طول زمان تغییر کرده‌اند.
آخرین مدال طلای المپیک که واقعاً از طلا ساخته شده بود در سال ۱۹۱۲ جایزه داده شد. بنابراین اگر مدال‌های طلای المپیک طلا نیستند، پس چه هستند؟
ترکیب خاص و طراحی مدال‌های المپیک بوسیله گروه کمیته سازمان دهنده دهکده المپیک تعیین می‌شود. اگرچه، مطمئناً استاندارد‌ها باید رعایت شود:
*مدال‌های طلا و نقره دارای %۹۲. ۵ نقره هستند.
*مدال‌های طلا باید با حداقل ۶ گرم طلا پوشیده شوند.
*تمام مدال‌های المپیک باید حداقل ۳ میلی‌م‌تر ضخامت و حداقل ۶۰ میلی‌م‌تر قطر داشته باشند.
مدال‌های برنز از جنس برنز (یک آلیاژ از جنس مس و معمولاً قلع) هستند. اینکه نوشته شده مدال‌های طلا و نقره و برنز همیشه جایزه داده نشده، صحیح است. در بازی‌های سال ۱۸۹۶ المپیک، برنده‌هایی که مدال‌های نقره جایزه گرفته بودند (نفرهای دوم)، مدال‌های برنز دریافت کردند. برنده‌ها در المپیک ۱۹۰۰ یادگاری‌های پیروزی یا کاپ‌ها را به جای مدال دریافت کردند. رسم جایزه دادن مدال‌های برنز، نقره و طلا از المپیک ۱۹۰۴ شروع شد. بعد از المپیک ۱۹۱۲ برای مدال‌های طلا به جای طلای واقعی از نقره زراندود استفاده کردند.
اگرچه مدال طلای المپیک بیشتر از نقره ساخته شده تا طلا، مدال‌های طلایی وجود دارد که واقعاً از طلا هستند، همانند: مدال طلای کنگره و مدال جایزه نوبل.
قبل از سال ۱۹۸۰ مدال جایزه نوبل از ۲۳ قیراط طلا ساخته شده بود. جدیداً مدال‌های جایزه نوبل از ۱۸ قیراط طلای سبز پوشیده شده با ۲۴ قیراط طلا تشکیل شده‌اند.
داستان آموزنده و زیبای قورباغه ها
روزی از روزها گروهی از قورباغه های کوچیک تصمیم گرفتند که با هم مسابقه ی دو بدند.هدف مسابقه رسیدن به نوک یک برج خیلی بلند بود.
جمعیت زیادی برای دیدن مسابقه و تشویق قورباغه ها جمع شده بودند
و مسابقه شروع شد ....
راستش, کسی توی جمعیت باور نداشت که قورباغه های به این کوچیکی بتوانند به نوک برج برسند .
شما می تونستیدجمله هایی مثل اینها را بشنوید :
' اوه,عجب کار مشکلی !!'
'اونها هیچوقت به نوک برج نمی رسند.'
یا :
'هیچ شانسی برای موفقیتشون نیست.برج خیلی بلند ه !'
قورباغه های کوچیک یکی یکی شروع به افتادن کردند...
بجز بعضی که هنوز با حرارت داشتند بالا وبالاتر می رفتند ...
جمعیت هنوز ادامه می داد'خیلی مشکله!!هیچ کس موفق نمی شه!'
و تعداد بیشتری از قورباغه ها خسته می شدند و از ادامه دادن منصرف
ولی فقط یکی به رفتن ادامه داد بالا, بالا و باز هم بالاتر ....
این یکی نمی خواست منصرف بشه !
بالاخره بقیه ازادامه ی بالا رفتن منصرف شدند.به جز اون قورباغه
کوچولو که بعد از تلاش زیاد تنها کسی بود که به نوک رسید !
بقیه ی قورباغه ها مشتاقانه می خواستند بدانند او چگونه این کار رو انجام داده؟
اونا ازش پرسیدند که چطور قدرت رسیدن به نوک برج و موفق شدن رو پیدا کرده؟
و مشخص شد که ...
برنده ی مسابقه کر بوده !!!
نتیجه ی اخلا قی این داستان اینه که:
هیچ وقت به جملات منفی و مأیوس کننده ی دیگران گوش ندید...
چون اونا زیبا ترین رویا ها و آرزوهای شما رو ازتون می گیرند--
چیز هایی که از ته دلتون آرزوشون رو دارید!
همیشه به قدرت کلمات فکر کنید ...
چون هر چیزی که می خونید یا می شنوید روی اعمال شما تأثیر میگذاره
پس:
همیشه ....
مثبت فکر کنید !
و بالاتر از اون
کر بشید هروقت کسی خواست به شما بگه که به آرزوهاتون نخواهید رسید!
و هیشه باور داشته باشید :
من همراه خدای خودم همه کار می تونم بکنم.